29

بیدار بودم تا حالا و داشتم فکر می‌کردم و جمع‌بندی می‌کردم برای خودم
حالا فکر می‌کنم برای نجات از دپرشن یک قدم جلوتر رفته‌ام
و عمیقا خوش‌حالم

28

چیزایی که قبلاً دست‌آویز بودن برای خلاصی از حال بد دیگه اون کارکرد قبلی رو ندارن. کتاب، فیلم، سیگار، الکل، سرترالین، معاشرت با آدمایی که بهشون احساس تعلق میکنم،... کنار همه‌ی اینا جای خالی عشق هم یه وقتایی شدیدا احساس می‌شه. این روزا دارم سعی میکنم آدمایی که تو شرایط مشابه من بودن رو پیدا کنم و کمک بگیرم ازشون که با اینکه امید ترسناک‌ترین کلمه است ولی هنوز هم شاید یه ته‌مونده کوچیک ازش مونده باشه. 

27_ بدون عنوان

واقعیتش اینه که اولش سعی می‌کنی تا خودت رو نجات بدی و به حالت عادی برگردی و زندگی کنی، ولی اگه نتونی به داد خودت برسی؛ هر چقدر زمان می‌گذره متاستاز به جاهای دیگه روحت هم سرایت میکنه و به جایی می‌رسه که می‌بینی عادت کردی، عادت کردی به اینکه ببینی دوستات و اطرافیانت هر روز موفق تر و خوشحال تر و خفن تر میشن، و تو تنها کاری که می‌کنی تلاش برای زنده موندنه، بقیه افتخار می‌کنن به خودشون که زندگی‌شونو پیش‌رفت دادن و تو میتونی به این افتخار کنی که زنده موندی! چون این سخت ترین کار بوده برات. سیر غم‌انگیزی‌ه ولی چیزی‌ه که اتفاق میفته اگه زود به داد صداهای روحت نرسی